"Τί είχες Γιάννη; — τί είχα πάντα"

Όλοι ασχολούνται με την Ελλάδα τελευταία και γινόμαστε ρόμπα διεθνώς, αλλά προς τί; Τά πράγματα στην Ελλάδα είναι τα ίδια από οθωμανικής κυριαρχίας. Το παρακάτω απόκομμα είναι από το βιβλίο ιστορίας 3ης λυκείου (σοδειά 1986) που έτυχε να διαβάσω πρόσφατα:

Η Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα παρουσιάζει το μεγαλύτερο ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες... Η διοικητική μηχανή του κράτους υπερφορτώνεται από υπαλλήλους που τις περισσότερες φορές είναι άχρηστοι και αργόμισθοι. Η πελατειακή πολιτική των κομμάτων υποβαθμίζει την πολιτική συνείδηση των πολιτών, αναστέλλει την ενασχόλησή τους με παραγωγικά επαγγέλματα και συμβάλλει στην καχεξία της ελληνικής οικονομίας...

Αυτό το απόσπασμα περιγράφει αρχές του 1910 (!). Τα ίδια ακούμε και σήμερα: τεράστιο και αναποτελεσματικό δημόσιο, πελατειακές σχέσεις κομμάτων και ψηφοφόρων πολιτών. Για την ακρίβεια αντί να προοδέβουμε κατρακυλάμε σε μεγαλύτερο χάλι. Δεν πιστεύω η βουλή του 1900 να είχε πολιτικούς σαν τον Κουτσόγιωργα που να καταστρατηγούν τη δικαιοσύνη και να τα παίρνουν για να ψηφίζουν νόμους, και άλλους κυβερνητικούς που να δίνουν "δωράκια στον εαυτό τους".

Το μαύρο μας το χάλι

Η Ελλάδα του 2010 δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από υποανάπτυκτες τριτοκοσμικές χώρες:

• Διαφθορά παντού. Βουλευτές, δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, εφορειακοί, αστυνομικοί, δικαστές κλπ θεωρούν το χρηματισμό/φακελλάκι κεκτημένο δικαίωμα. Χωρίς ντροπή.
   
• Κακοδιαχείριση. Κάθε λαός έχει την διακυβέρνηση που του αξίζει. Με 1-2 τετραετίες οι αγαπητοί μας βουλευτές (ανεξαρτήτως κόμματος, πώς τα καταφέρνουν;) έχουν στρωθεί μέχρι 14ης γενεάς από διάφορες αρπαχτές. Στην αγγλία πέτυχα βουλευτή να παραιτηθεί για κάποιο δωρεάν αεροπορικό εισητήριο που αποδέχτηκε. Σε αναλογία οι δικοί μας βουλευτές θα ήταν όλοι για παλούκωμα. Αλλά φρόντισαν να υπάρχει ασυλία και παραγραφή (για να μην τσακώσουν κανένα εκ των υστέρων), εις το όνομα της δημοκρατίας βεβαίως (παρόμοιο με το άλλο ανέκδοτο του πανεπιστημιακού ασύλου).
   
• Κράτος αδίκου. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Όταν ο λαουτζίκος βλέπει την ατιμωρησία στα υψηλότερα κλιμάκια, προφανώς θα κάνει τα ίδια σε όλα τα επίπεδα. Στην Ελλάδα δεν τιμωρείται κανένας υπεύθυνος για σοβαρά αδικήματα. Το δικαστικό λειτούργημα έχει πέσει σε αφασία. Παίρνει 10 χρόνια μια υπόθεση να εκδικασθεί, άλλα 10-20 χρόνια εφέσεις, και ζήσε μάη μου. Όποιος δικαστής ή εισαγγελέας πάει να κάνει τη δουλειά του και να μπουντρουμιάσει κανα μεγαλο-απατεώνα υποχρεώνεται σε παραίτηση (βλ. Κ. Λογοθέτης κλπ). Και να σε βάλουνε φυλακή υπάρχει υπηρεσία αερομεταφοράς
   
• Κυβερνητική ανικανότητα. Πώς είναι δυνατό κάθε 4 χρόνια που αλλάζει η κυβέρνηση να αντικαθιστά βασικούς παράγοντες δημόσιας διοίκησης με άσχετους ή έστω άπειρους κομματάρχες; Πώς θα γίνει δουλειά έτσι; Πώς την είδε κάθε νέος υπουργός να φέρνει "ριζοσπαστικά" νομοσχέδια που φέρνουν τα πάνω κάτω κάθε τρείς και λίγο; Πόσες αλλαγές πρέπει να γίνουν στην εκπαίδευση και στη φορολογία; Έχουμε γεμίσει αντιφατικές ρυθμίσεις. Όλη η διοίκηση διατελεί εν συγχίσει με όλες αυτές τις 180ο αλλαγές πλεύσης.
   
• Φαλοιρημένες υποδομές. Από την καταρπαγή του δημόσιου χρήματος, την κακοδιαχείρηση και τη φοροδιαφυγή, το δημόσιο φυτοζωεί. Ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής είναι το ελληνικό δημόσιο, χρωστάει παντου: φάρμακα, νοσοκομεία, τεχνικά έργα, σε λίγο δεν θα έχουν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Αστυνομικά αυτοκίνητα κυκλοφορούν με 500,000+ χιλιόμετρα στο κοντέρ στο απαρχαιωμένο οδικό (και σιδηροδρομικό) δίκτυο. Μπαίνεις σε δημόσια υπηρεσία και το κτίριο σε θυμίζει αχούρι από έλλειψη συντήρησης και βασικής καθαριότητας. Η βιβλιοθήκη στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο θεσσαλονίκης είναι στα ίδια χάλια που την άφησα το 1991. Μάλλον η ακαδημαϊκή ενημέρωση δε θεωρείται απαραίτητη στις σχολές που εκκολάπτουν επαναστάτες αντί για επιστήμονες (έχω πάρει φόρα τώρα, κανείς δεν τη γλιτώνει :)
   
• Αναξιοκρατία. Απορώ γιατί στην ελλάδα οι γονείς ταλαιπωρούν τα παιδιά τους με πολύχρονες και πολυδάπανες σπουδές στο εξωτερικό αφού τα πτυχία είναι δευτερεύουσας σημασίας; Το μόνο που περνάει είναι το μέσον, το βύζμα. Μεγάλο ποσοστό των δημόσιων υπαλλήλων μπαίνουν από το παράθυρο με ρουσφέτια. Και άντε να μπαίνανε και να κάνανε καμμιά δουλεια... όλοι κατευθείαν απόσπαση και μετάταξη σε λουφαδόρικες θέσεις. Αν κι έχουμε το μεγαλύτερο δημόσιο τομέα, οι χρήσιμες θέσεις είναι υποστελεχωμένες, και 2-3 κακόμοιροι υπάλληλοι τρέχουν πανικόβλητοι. Δεν υπάρχουν νοσηλευτές αλλά από την άλλη ιατρεία χωρίς κήπο έχουν 5-6 κηπουρούς!
   
• Ξύλα απελέκητα. Το απαράδεκτο αυτό σύστημα διαιωνίζεται γιατί στην τελική ο μέσος έλληνας είναι ανεγκέφαλος, αγράμματος (ακαλλιέργητος καλύτερα), συμφεροντολόγος, ξερόλας και πιθανώς οι ανά τα έτη κυβερνήσεις φροντίζουν να παραμένει υποανάπτυκτος (τσομπανούδια που έλεγε κι ο πατέρας μου :) προς αποφυγή αφυπνίσεων. Σοκάρομαι όταν άτομα με πανεπιστημιακή εκπαίδευση πιστεύουν στη βασκανεία (ξεμάτιασμα). Λές και ο χρόνος σταμάτησε 1-2 αιώνες πιο πίσω. Η εκπαίδευση είναι απαράδεκτη και τα βιβλία κοστίζουν μια μικρή περιουσία (ΑΜΕΑ εξαιρουμένων). Συγκρίνοντας το μέσο έλληνα με το μέσο άγγλο, πιστεύω πως σημαντική παράμετρος είναι το κόστος των βιβλίων που στην αγγλία είναι το μισό κατά μέσο όρο.

Τα είπα και ξελάφρωσα!

Η ελπίδα για το αύριο

Το μόνο εύκολο διαμένοντας στην ελλάδα είναι να βρεί κανείς κουσούρια να στόχους για αυστηρά κριτική. Την κατάσταση την γνώριζα 2 χρόνια πριν που παλιννόστησα από την Αγγλία. Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε τέτοια χάλια; Δεν μπορούμε να παραδειγματισθούμε από την ευρώπη που εδώ και 30 χρόνια είμαστε επίσημα μέλος; Προχτές που έβλεπα την στρατιωτική παρέλαση για την επαίτειο της 25ης Μαρτίου, με έπιασε μια συγκίνηση κι ένα παράπονο. Πώς θα ξεφύγουμε από το διαχρονικό τέλμα;

θέλω να πιστεύω πως τα πράγματα είναι απλά. Είμαστε σε στάδιο που μερικά απλά βήματα θα έχουν πολύ σημαντικά ωφέλη, και οποιοσδήποτε με στοιχειώδη λογική θα συμφωνήσει. Χρειαζόμαστε αλλαγή νοοτροπίας. Σε βάθος χρόνου αυτό θα επιτευχθεί με βελτίωση της εκπαίδευσης και δημιουργία προτύπων για μίμηση όπως ο Κολοκοτρώνης. Μέχρι να φτάσουμε σε τέτοιες χλίδες όμως, απαιτείται βούρδουλας για να ξεμάθουμε από τις κακές συνήθειες.

Παραθέτω συγκεκριμένες πολιτικές για την εξυγείανση του καθεστώτος:

• Αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Το έγκλημα οποιασδήποτε μορφής πρέπει να τιμωρείται, γρήγορα και αποτελεσματικά. Καθότι οι φυλακές είναι γεμάτες από κλεφτοκοτάδες και κακόμοιρους μετανάστες, και επειδή δεν υπάρχει φράγκο για τα δικαστήρια, πρέπει να αυξηθούν τα πρόστιμα. Οι καταδικασμένοι θα πληρώνουν και για τα έξοδα καταδίκης τους. Σε πολύ κόσμο πονάει περισσότερο να χάσει το βιός του παρά να φυλακισθεί.
   
• Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όχι μόνο πρέπει οι άρχοντες να είναι υπόλογοι για τα εγκλήματά τους, θα πρέπει και οι τιμωρίες τους να είναι διπλάσιες από αυτές των κοινών θνητών, προς παραδειγματισμό. Είμαι διατεθιμένος να ζήσω με οποιουσδήποτε κινδύνους αυτό το μέτρο διακυβεύει για τη δημοκρατία.
   
• Ποιός πληρώνει τη νύφη. Ο κάθε φιλόδοξος πολιτικάντης μπορεί να μας φορτωθεί ως κέντρο αποφάσεων με καταστροφικές συνέπειες (γιαυτό ο Πλάτωνας έλεγε πως η "δημοκρατία" είναι ηλίθιο σύστημα). Οποιοσδήποτε με δυο δράμια μυαλό (ίσως) μπορεί να διευθύνει ένα περίπτερο, αλλά η διαχείριση μιας χώρας είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Για να αναλάβει κάποιος ανώτερη διοικητική θέση να χρειάζεται δίπλωμα και πολυετής εμπειρία σε διοίκηση επιχειρήσεων (σημ. όχι αφισοκολλήσεων). Επίσης καθιέρωση προσωπικής αστικής (υλικής) ευθύνης σε άρχοντες που με πράξεις ή παραλείψεις ζημιώνουν το δημόσιο. Όπως γίνεται και με τους διευθυντές μεγάλων ανωνύμων εταιρειών.
   
• Χαλαρά με τις αλλαγές. Δεν μπορεί ο κάθε άσχετος που την είδε υπουργός να φέρνει τα πάνω κάτω με διαρκείς αλλαγές πολιτικών και διαδικασιών. Να εφαρμοστεί η αρχή του first order filter για την εξομάλυνση των ραγδαίων αλλαγών. Κάτι σαν την αρχή διατήρησης της στροφορμής. Ο κάθε υπουργός αντί να είναι γενικός δερβέναγας να συμβουλεύεται πεπειραμένους διοικητές οργανισμών για τις επιπτώσεις των προτεινόμενων αλλαγών.

Η χώρα οδεύει προς χρεωκοπία. Ακόμα κι άν αγνοήσουμε το συσσωρευμένο χρέος, αν ως δια μαγείας αύριο μας τα χαρίζανε, σε μερικά χρόνια θα ερχόμαστε πάλι στα ίδια χάλια, όσο εισάγουμε περισσότερα από αυτά που εξάγουμε. Δεν παράγουμε τίποτα και βασιζόμαστε στον τουρισμό και τη ναυτιλία. Η γραφειοκρατία και τα χαράτσια αποθαρρύνουν τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Αν και σπούδασα μηχανικός, παραθέτω κάποια οφθαλμοφανή μέτρα για την οικονομική προκοπή του τόπου.

• Κατάργηση μονιμότητας δημοσίου. Το αστείο είναι ότι η μονιμότητα ήρθε για να σταματήσει την αυθαιρεσία των κυβερνήσεων που μετά από κάθε εκλογή πετούσαν έξω τους προηγούμενους για να βολέψουν τους ημέτερους. Αλλά από τη σκύλλα φτάσαμε στη χάρυβδη. Δεν έχουμε ούτε τα λεφτά ούτε την ανάγκη από τις υπηρεσίες των αργόμισθων κηπουρών. Υποχρεωτικές μετατάξεις όπου υπάρχουν ανάγκες προσωπικού, και οι υπόλοιποι στα σπίτια τους.
   
• Διευκόλυνση επιχειρηματικότητας. Να αναθεωρηθούν οι δαιδαλώδεις διαδικασίες ίδρυσης εταιριών. Στην αγγλία φτιάχνεις ανώνυμη εταιρεία σε 5 λεπτά, όπως αγοράζεις εφημερίδες. Φοροαπαλλαγές για προσέλκυση ντόπιων και ξένων κεφαλαίων για την ίδρυση επιχειρήσεων.
   
• Πάταξη φοροδιαφυγής. Να καταργηθεί το τραπεζικό απόρρητο και ο κάθε κατεργάρης να πληρώσει αυτά που του αναλογούν.
   
• Στήριξη τουρισμού. Το μόνο καλό που έχει σήμερα η ελλάδα είναι ο καιρός και η φυσική ομορφιά της. Με λίγα λεφτά ή εθελοντικά να καθαρίσουμε τις ακτές από τα αποτσίγαρα και τα μπουκάλια. Να στηθούν δωρεάν σεμινάρια επιχειρηματικότητας για άτομα που εμπλέκονται στον τουρισμό, έτσι ώστε να καταλάβουν τα περί ανταγωνισμού και την αρχή μεγιστοποίησης των κερδών. Πολλές φορές κερδίζεις περισσότερα χρήματα κατεβάζοντας τις τιμές. Δεν μπορεί να μου βγαίνει πιο φτηνά να πετάξω κανάρια νησιά μέσω αγγλίας από ένα σαββατοκύριακο στη Σαντορίνη!
   
• Να μπει στην ΕΕ η τουρκία. Να τελειώνουμε με αυτό το βραχνά, αφού τους πέρνουμε στο διαγωνισμό της eurovision ας τους πάρουμε και στην ΕΟΚ! θα γλιτώσουμε μια περιουσία σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Με πλήρη επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης που διανύουμε ομολογώ πως δεν έχω έτοιμες απαντήσεις για όλα τα προβλήματα π.χ. πώς θα ανατρέψουμε την κατιούσα της παραγωγής και παραγωγικότητας σε μια παγκόσμια οικονομία. Αλλά όσα ανέφερα παραπάνω είναι απλά κι εγγυημένα μέτρα προς το καλύτερο. Ας πάμε ένα βήμα τη φορά, προς τη σωστή κατεύθυνση.

Και για αποφυγή παρεξηγήσεων, την ελλαδίτσα την πονάω και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Σύντομα θα καταθέσω κάποια χρήματα στο λογαριασμό της Εθνικής τράπεζας για την στήριξη της πατρίδας. Όσοι από εσάς έχετε την ευχέρεια θα σας συμβούλευα να κάνετε το ίδιο. Κι αφήστε τους κερδοσκόπους να κουρεύονται!

Ζήτω το έθνος!

Post a comment on this topic